دوستام...دوستام...دوستام...

میدونم یک روز چشامو باز میکنم کیلومتر ها از خانوادم دورم انگار که همیشه میدونستم، میدونستم یک روزی قراره تو این خونه این کوچه این شهر و این کشور نباشم نپرس از کجا میدونستم...گاهی با خودم فکر میکنم حتما یکجا نفرین شدم که زندگی داره منو میکشونه بجاییکه هیچ وقت نبودم بجاییکه دوره میدونم نفرین شدم نپرس از کجا میدونم :) امروز که مثل همیشه با اتفاقهای کشوره پر تنشم درگیرم ولی بازم نمیخوام برم ولی یک چیزی منو ببره یک چیزی یک روزی منو میزاره اونوره دنیا من میشم و من میدونم اونروز شاید خسته باشم تنها باشم میدونم .... ولی چیه که منو میکشه و میبره غیره این نفرین...میدونم هر جایی باشم هر جایی برام خونه باشه دلم اینجا میمونه نپرس از کجا میدونم...میدونم جاهای زیادی میبینم مسافرت های زیادی میرم دوستای جدید و فوق العاده ای پیدا میکنم ولی به هیچکدومشون حس تعلق نمیکنم نپرس از کجا اینم میدونم...میدونم یک روزی به یک جای دیگه از دنیا میگم خونه میگم عشق به یک عده دیگه میگم دوسته قدیمی میگم رفیق ولی برام نه خونه میشه نه خانواده نه عشق میدونم....ولی بازم میخوام برم...اگر این نفرین نیست پس چیه....منی که طاقت دوریه چند ساعته از بابامو نداشتم حالا میخوام زندگی کنم به دوریی که اونجا صبحه اینجا شب بابام خوابه من بیدار...خیلی سخته ولی میخوام برم میخوام جایه دیگه ای باشم که اینجا نیست...اگر این دوری محکومیت نیست پس چیه...اگر این نفرینت نیست پس چیه این حسه چیه همینی که منو داره میبره منو میبره یک روزی میزاره یک جایه دیگه دنیا...یک روزی...نپرس از کجا میدونم...آه خاک خسته من...ایران...آه از تو...آه...افسوس... تاريخ شنبه بیست و چهارم اردیبهشت ۱۴۰۱سـاعت 17:16 نويسنده تمشک بانو| | دوستام...دوستام...دوستام......

آره خلاصه مهسا خرداد ۱۴۰۱ داره شروع میشه در حالیکه ایمان یکماه تو‌ مرخصیه بهش مرخصی ۶ ماهه ندادن دغدغه مالی داره میکشتمون رستوران هنوز راه نیافتاده معلوم نیست کی راه بیفته و پس اندازی نداریم کلاس زبان با شهریه های فضایی میریم یک دندونم باید ایمپلن‌ت میکردم و نکردم هنوز و هر شب بهش فکر میکنم نکنه دیر شه...به یامی‌ واسه کوشیم‌ بدهکار طوبی واسه ۱۵۰۰ نگه داشتم اصلا راضی نیستم ماه پیش مسافرت رفتیم‌ ولی زیاد خوش نگذشت...هیچی...خلاصه اینجوری مهسا...کاش از آینده میشد بیای الان بگی همه جی روبراه میشه بگی ساله دیگه این موقع همه اینا حله بگی درست میشه...کاش میشد مهسا کاش...کاش...پینوشت: شبایی که امتحان داشتم واسه خودم تو آینده نامه مینوشتم‌ پایینه دفترم‌ میگفتم‌ اگر‌خوب‌ بود بیا بهم بگ‌و تاریخ میزدم معلومه که خوبم بود اصلا بدم‌ اکر بود، میگذشت میدونی‌ چی‌ میگم؟ میگذشت :)میگذره‌ مهسا عجله‌ نکن این روزا ام میگذره میام بهت میگم احمق‌ بودی فکره الکی میکردی بهت میگم بهترینها اتفاق افتاد بهت میگم حالت خوبه! باشه؟ همه چی درست میشه :) تاريخ یکشنبه یکم خرداد ۱۴۰۱سـاعت 1:42 نويسنده تمشک بانو| | دوستام...دوستام...دوستام......

چند روز پیش با نیلوفر رفتیم پارک سره کوچمون راه رفتیم وقتی برگشتیم با خودم فکر کردم الان اگر گرونی نبود این همه تورم و بدبختی دغدغه مهاجرت و بی اعصابی های ملت و حقوق کم و ... ال ... بل نبود داشتیم راجب چی حرف میزدیم؟ بهم چی میگفتیم یعنی؟ از آرزوهامون میگفتیم از رابطه هامون؟ از جونیمون میگفتیم؟ ار عمری که میره میگفتیم نه؟ شاید داشتیم برنامه ریزی مالی میکردیم ماشین بخریم شاید کی میدونه شایدم میخواستیم یک کاره جدید راه بندازیم شاید....شاید رویا میساختیم شاید... الان؟ جوونیمون رفت زندگیمون رفت خدا...حادثه پشت حادثه مرگ پشت مرگ نابودیم نابود...اگر جون سالم از تورم و گرونی با هزار تا مشکل که نتیجه ......... هست نمیتونی بر بیای....رفت...خدا رفت....تازه اگر جون سالم بدر ببری خودت تو خبرا نباشی یک خبری همیشه هست همیشه استوری تسلیت هست یا زلزلست یا سیل یا سقوط هواپیما یا تصادفه الانم که یک ساختمان تو آبادان کلا ریخته پایین و ... حالم؟ خوب نیست...از بعده سقوط هواپیما به این بدی نبودم حتی اون روز صبحی که پاشدم دیدم یک مینی بوس پر از بچه ها افتاده پایین و... بازم به این بدی نبودم...هیچ وقت بعد از سقوط هواپیما این نبودم...اما الان احساس میکنم دیگه همیشه اینیم دیگه همیشه کرونایی هست سقوطی هست تاريخ شنبه هفتم خرداد ۱۴۰۱سـاعت 0:38 نويسنده تمشک بانو| | دوستام...دوستام...دوستام......